به گزارش روابط عمومی رادیو ایران، در برنامه باغ هنر رادیو ایران، حامد مظفر فری، منتقد و روزنامه‌نگار سینما و مدیر رسانه تحلیلی سینما روزان، با نقدی تند از وضعیت جشنواره جهانی فیلم فجر سخن گفت و تأكید كرد كه جدایی مجدد بخش بین‌الملل از جشنواره اصلی فجر، بدون برنامه‌ریزی، به بحران زمانی، مكانی و اعتباری منجر شده و اعتبار این رویداد را زیر سؤال برده است.در این گپ و گفت زنده كه با استقبال علاقه‌مندان به سینمای ایران روبرو شد، مجری برنامه با خوشامدگویی به مظفر فری، موضوعات روز سینمای كشور را مطرح كرد: سرنوشت جشنواره جهانی فیلم فجر، اتفاقات تازه در دوره‌های آتی، و اینكه آیا این جداسازی به نفع جشنواره بوده یا زیان‌بار؟ مظفر فری با نگاهی تاریخی به روند تحولات پرداخت و توضیح داد: جشنواره جهانی فجر تا سال 92 به صورت یكپارچه با جشنواره اصلی فجر در بهمن‌ماه و دهه فجر برگزار می‌شد. از ابتدای دهه 90، تصمیم گرفتند بخش بین‌الملل را جدا كنند و به عنوان جشنواره جهانی فجر راه‌اندازی كنند. چند سالی هم برگزار شد، اما كرونا همه چیز را به هم ریخت؛ سینماها تعطیل شد، جشنواره فجر محدود برگزار گردید و جهانی یكی دو دوره لغو شد.وی به تغییرات مدیریتی اشاره كرد: در دولت قبل، یعنی دوران آقای رئیسی، محمد خزائی رئیس سازمان سینمایی شد و تصمیم گرفت بخش بین‌الملل را به جای اصلی‌اش در جشنواره فجر بازگرداند. در آن سه سال، جشنواره مثل دهه‌های 60، 70 و 80 یكپارچه برگزار می‌شد و بخش بین‌الملل در همان دهه فجر تعریف می‌گردید. اما با تغییر دولت و آمدن راد فریدزاده به ریاست سازمان سینمایی، تقریباً در روزهای اول، یكی از اولین تصمیم‌ها جدایی مجدد بخش بین‌الملل بود. اهالی رسانه و منتقدان بلافاصله اعتراض كردند: چرا اینقدر عجله؟ چرا بدون تشكیل شورای سیاست‌گذاری؟روسای سازمان سینمایی معمولاً با مشاوره زیرمجموعه‌ها تصمیم می‌گیرند، نه كاملاً مستقل. تعجب ما این بود كه حداقل یك ماه صبر نكردند. این تصمیم آسیب‌های عمده‌ای زد: اول، پیدا كردن زمان مناسب. ابتدا می‌خواستند مثل دوران روحانی در بهار برگزار كنند، اما فیاف (انجمن صنفی تهیه‌كنندگان) زمان نداد. بعد سراغ تابستان رفتند، باز نشد. آخرش در آخرین ماه میلادی (اواخر نوامبر و دسامبر) مجبور شدند زمان آذر ماه بگیرند.
كارشناس سینما پرسش كلیدی مطرح كرد: چرا یك دولت این را دستاورد می‌داند و دولت دیگر نقد می‌كند؟ باید قانونی شود كه جشنواره فجر جدا نشود. اگر هم جهانی می‌خواهند، با نام متفاوت و جدا از دهه فجر (12 تا 22 بهمن) برگزار كنند. وی به مشكلات مكانی امسال اشاره كرد: ابتدا پردیس چارسو در تهران را می‌خواستند، اما تغییرات مدیریتی مانع شد. بعد سراغ مناطق آزاد رفتند و جلسه با معاونان گذاشتند تا مثلاً در كیش یا قشم برگزار كنند، اما توافق مالی نشد. نهایتاً به شیراز بردند. سینماگران شیرازی مثل عباس رافعی اعتراض كردند: چرا جشنواره گردشگری بهار شیراز را در آذر ماه قتل‌عام می‌كنید؟مظفر فری به نشست خبری اخیر دبیر جدید جشنواره، آقای حسینی، پرداخت: در فاصله كوتاه تا جشنواره، اسامی فیلم‌های خارجی و مهمانان را اعلام نكرد و فقط به چند فیلم ایرانی بسنده كرد؛ فیلم‌هایی با تاریخ مصرف گذشته! مثل ایران یك مرد آرام با مهدی هاشمی كه دو سال پیش در فجر 42 نمایش داده شد و ممتاز نبود، پشت اكران موند و حالا دوباره آمده. یا مرد گوش احمد بهرامی كه كل جشنواره‌ها را رفته. یا زمانی در ابدیت (قبلاً دیدار) كه چهار سال پیش ساخته شده و حالا مصرف دوباره می‌شود. اینها اعتبار جشنواره را زیر سؤال می‌برد.در پایان‌بندی گفتگو، مجری به بخش ویژه سینمای تركیه امسال اشاره كرد. مظفر فری استقبال كرد اما نقد كرد: صنعت هنرهای نمایشی تركیه بیشتر با سریال‌های عامه‌پسند شناخته می‌شود، نه سینما. بهتر بود نقد و تحلیل صنعت سریال‌سازی تركیه باشد، با معرفی مهمانان صاحب‌نام. اخیراً در افتتاحیه یك سریال شبكه خانگی، بازیگر مشهور نقش علی كاپیتان را بدون جنجال دعوت كردند و گپ زدند. اما ما جشنواره جهانی داریم و نمی‌توانیم 5 بازیگر محبوب تركیه را دعوت كنیم؟ پیشنهادم بررسی ریشه‌شناسانه سیاست‌های صادراتی تركیه در صادرات فرهنگی (به جای سریال، می‌گویند مجموعه) است. آنها برای ارزآوری برنامه‌ریزی كرده‌اند، اما ما به مصرف ناقص داخلی بسنده كردیم.
شنوندگان رادیو ایران می‌توانند برنامه كامل باغ هنر را از آرشیو سایت رادیو ایران دنبال كنند.