تناقض آمریكا دربرابر ونزوئلا سیاست امریكایی را رسوا كرد؛ بحرانسازی برای انحراف افكار عمومی و تقویت ملیگرایی
علی رضوانپور، كارشناس مسائل بینالملل، دربرنامه جهان سیاست،رفتار آمریكا در قبال ونزوئلا را نمونهای از سیاستهای گزینشی و عدم پاسخگویی دانست كه اعتبار حقوق بینالملل را نابود میكند؛ تحریمها، تغییر نظام و بحرانسازی خارجی، ابزار انحراف از مشكلات داخلی و توجیه بودجههای نظامی است.
به گزارش روابط عمومی رادیو ایران، علی رضوانپور، مدرس دانشگاه و كارشناس ارشد مسائل بینالملل، در گفتگویی اختصاصی با برنامه جهان سیاست، تنشهای بینالمللی و نقش كشورهای بزرگ بهویژه آمریكا را تشریح كرد. وی با تمركز بر رفتارهای متناقض واشنگتن در قبال ونزوئلا و كشورهای مشابه، هشدار داد كه این سیاستها نه تنها اعتبار حقوق بینالملل را خدشهدار میكند، بلكه فضای بیاعتمادی جهانی، افزایش تنشهای نظامی و كاهش همكاریهای بینالمللی را به دنبال دارد.
رضوانپور دلایل تنشآفرینی آمریكا را دو محور اصلی دانست: تحریمهای اقتصادی با بهانههایی مانند نقض حقوق بشر یا تهدید امنیت ملی، و تلاش برای تغییر نظام سیاسی در كشورهای هدف. آمریكا از ابزارهای دیپلماتیك تا نظامی برای تحقق این اهداف استفاده میكند. وی تناقضات رفتاری واشنگتن را در دو مقوله خلاصه كرد: عدم پاسخگویی و سیاستهای گزینشی. آمریكا با ادعای دفاع از حقوق بشر و نظم جهانی، نهادهای بینالمللی را در راستای منافع ملی خود به كار میگیرد، از آنها خارج میشود یا نادیده میگیرد.
كارشناس بینالملل تأكید كرد: اصول حقوق بینالملل برای آمریكا گزینشی توجیه میشود. وقتی كشوری بزرگ مانند آمریكا به تعهدات حقوقی پایبند نباشد و پاسخگو نماند، اعتماد به كارایی سیستمهای بینالمللی كاهش مییابد. این رفتار، فضای بیاعتمادی ایجاد كرده و تنشهای جهانی را تشدید میكند. وی نمونه ونزوئلا را برجسته نمود: تحریمهای فلجكننده و فشار برای تغییر نظام، نقض آشكار حاكمیت ملی است و الگویی برای دیگر كشورها میشود.
رضوانپور به كاركردهای داخلی بحرانسازی خارجی پرداخت: ایجاد بحران خارجی، ابزاری برای انحراف افكار عمومی از رسواییهای سیاسی و اقتصادی داخلی است. رسانهها را منحرف و توجه عمومی را جلب میكند. وی افزود: دولتها با تقویت حس ملیگرایی و همبستگی، مقاومت داخلی را كاهش و حمایت عمومی را افزایش میدهند پشت پرچم جمع شدن. سومین كاركرد را توجیه سیاستها دانست: بحران خارجی، افزایش بودجه نظامی، محدودیت حقوق شهروندی و تصمیمات جنجالی را توجیه میكند.
این كارشناس، پیامدهای جهانی را هشداردهنده توصیف كرد: بحرانسازی مصنوعی، تنشهای نظامی را در مناطق مختلف افزایش میدهد و خطر درگیریهای گسترده را بالا میبرد. وی ادامه داد: كشورهای تنشآفرین، روابط خود را آسیبپذیر كرده و همكاریهای بینالمللی در تجارت، تغییرات اقلیمی و امنیت جهانی را كاهش میدهند. رضوانپور بر ضرورت بازنگری در نظم جهانی تأكید ورزید: رفتارهای گزینشی قدرتهای بزرگ، حقوق بینالملل را به ابزاری یكجانبه تبدیل كرده و كشورهای مستقل را به مقاومت وامیدارد.
این تحلیل در شرایطی حساس ارائه شد كه تنشهای آمریكا-ونزوئلا با تحریمهای جدید تشدید شده است. رضوانپور هشدار داد: سیاستهای تغییر نظام، نه تنها شكست میخورند، بلكه ائتلافهای ضدآمریكایی را تقویت میكنند. ونزوئلا نمونهای زنده از مقاومت در برابر هژمونی است. وی پیشنهاد كرد: كشورهای در حال توسعه باید با تقویت سازمانهایی مانند بریكس و سازمان همكاری شانگهای، جایگزینهایی برای نهادهای غربی ایجاد كنند.
تناقضات آمریكا فراتر از ونزوئلا است: خروج از شورای حقوق بشر، نادیده گرفتن قطعنامههای سازمان ملل در فلسطین، و تحریمهای یكجانبه علیه ایران و كوبا. این رفتارها، اعتبار دیپلماسی چندجانبه را نابود كرده و جهان را به دو قطب تقسیم میكند. بحرانسازی خارجی، چرخهای معیوب است: انحراف داخلی → تنش جهانی → توجیه نظامی → كاهش همكاریها.
رادیو ایران با دعوت از علی رضوانپور، تحلیلی عمیق از ریشههای تنشهای بینالمللی ارائه داد. این گفتگو، شنوندگان را با ابعاد پنهان سیاستهای قدرتهای بزرگ آشنا ساخت و ضرورت حفظ استقلال در برابر فشارهای گزینشی را یادآوری كرد. در جهانی كه حقوق بینالملل قربانی منافع ملی میشود، آگاهی عمومی، سلاح مؤثر مقاومت است.